مجید ابرویش را بر نمی داشت، موهایش را ژل نمی زد، پارتی های شبانه جاش نبود، مثل امروزی ها پاتوق نشین قلیان کش ها نبود، ماشین میلیونی نداشت، رقم قرارداد هایش را می شد براحتی شمرد، برای برد و باخت تبانی نمی کرد، او را با دلالی کاری نبود، هتل های چند ستاره محل اقامتش نبود، مجید جوانمردانه بازی می کرد و تکل از پشت و توهین و تهمت به حریفش نمی زد، او همیشه در یک لباس بود، سرخابی نبود.
شهید سپاسی اهل قهر و باج گیری نبود، هر روز مصدوم نمی شد به هر بهانه ای! وفتی تیمش می باخت دنیا بر سرش خراب می شد، قسم می خورد بازی بعدی جبران می کند، خودش را به بی خیالی نمی زد. باخت را گردن داور و زمین نمی انداخت. مردانه بازی می کرد.
دنبال شهرت نبود، عاشق فوتبال بود، بعد از گذشت سالیان دراز عمر فوتبالی مجید هنوز تمام نشده، این روزها تیمی به نامش مزین شده و شهید سپاسی کماکان در میدان فوتبال حضور دارد اما تمیش حال خوشی ندارد، تیم مجید سوسوی فوتبال فارس است که دارد بی سو می شود. تیمی كه از ابتدا؛ بدون بهره گیری از لابی های سیاسی و كارتل های اقتصادی، با بی پولی به فوتبال حرفه كشور می رسد، اینك به جرم بی پولی توان ماندن در کنار پولدارها را ندارد.
حالا که بعضی از مسئولین نمی خواهند عظمت شهدایی مثل مجید سپاسی را باور کنند، ای کاش نگذارند شهید فوتبال فارس مظلوم بماند!
نظرات شما عزیزان:
|
منوی اصلی
تبادل لینک هوشمند 
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
نویسنده: 
